Look who's talking

Nieuwjaarsdag, de eerste dag van het nieuwe jaar. Een dag waarop je de restjes nog even lekker op mag eten, bij familie langs kunt gaan of lekker voor de buis kunt hangen om alles te bekijken dat je gisteren hebt opgenomen. Maar ook een dag waarop je stiekem alvast vooruitkijkt. Wat ga ik allemaal doen dit jaar, waar kijk ik naar uit, wat vrees ik? Afhankelijk van hoe je in elkaar steekt, kan die vraag ook een stuk dieper gaan. Wie ben ik, wie wil ik zijn dit jaar, wat definieert mij en wat vind ik daarvan?

Op één bezoekje na zijn wij vandaag niet naar familie geweest, we hebben lekkere hapjes gegeten en gekeken wat er gisteren op televisie was. Niet opgenomen overigens, want wij zijn hip, betalen een godsvermogen aan UPC en kunnen het daarom fijn terugkijken. De oudejaarsconference is een must, dus Youp was eerst aan de beurt. Ouderwets fijn en goed te weten dat die man het nog kan, maar vooral ook dat hij vijftien jaar geleden grapte over een autotelefoon en eind 2011 over Twitter. Meegaan met je tijd, knap.

Niet zo knap echter als wat ik Beau van Erven Dorens heb zien doen met zijn oudejaarsconference. Ik had ervan gehoord, Beau is ineens komiek, maar hoe de vork in de steel zat wist ik niet precies. Ik was nieuwsgierig, maar niet nieuwsgierig genoeg om te gaan kijken. Het was uiteindelijk mijn vader die me aanraadde het te bekijken vandaag en wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan (en wat ontzettend dom dat SBS de documentaire over dit avontuur van Beau niet heeft uitgesmeerd in een soap, dat had het aantal kijkers zeker verdubbeld).

Kijk, je kunt vinden wat je wilt van Beau. Je kunt het een kakker vinden, een kwal, een studentje met rimpels of juist heel sympathiek. Voor mij is hij stiekem altijd een beetje een held geweest. Gesmuld heb ik van Deal or no Deal, niet eens van het format, maar van hoe het werd gepresenteerd. Helden vallen soms van voetstukken en Beau deed dat met zijn overstap naar SBS. De ene flop na de andere, prachtige ideeën, maar niets dat wilde aanslaan. Het werd zo langzamerhand een beetje de Raymond van Barneveld onder de presentatoren, een beetje zielig en sneu zelfs als ik het mag zeggen.

Maar vanaf vandaag is Beau van Erven Dorens weer een held, meer dan ooit. Was zijn conference dan zo hilarisch? Is hij zo’n briljant komiek? Was de show zo goed? Nee, dat is niet de reden. Ik vond de show echt leuk, heb gelachen, zelfs wat emotionele momenten gezien en kippenvel gekregen aan het eind toen de finale terugpakte op een eerder item. De kans is groot dat ik vooral zo genoten heb omdat de documentaire me liet zien welke lijdensweg eraan vooraf ging, misschien had ik het zonder dat een stuk minder indrukwekkend gevonden. Ik weet dat niet, die kennis kan ik niet uitwissen.

De reden dat ik Beau een enorme held vind, is niet omdat hij goede grappen maakte, leuke liedjes zong en zelfs aanzette tot nadenken, nee, de reden is dat hij het lef heeft gehad om zichzelf en plein public opnieuw te definiëren. Dat is niet zomaar knap, dat is echt buitengewoon bijzonder. Mensen hebben de neiging om vast te zitten in wat ze doen en wie ze zijn. ‘Dit is nu eenmaal wat ik doe’, ‘dit is nu eenmaal wie ik ben’. Zelfs een eenvoudige carrièreswitch boezemt de meeste mensen voldoende angst in om er vanaf te zien.

Had Beau nog enorm veel succes, dan had ik het minder indrukwekkend gevonden. Drijvend op een roze wolk, gedragen door de positieve reacties van je fans, krijg je immers vleugels en kun je een hoop. Maar op je rug liggen, je ene na de andere idee en droom kapot hebben zien gaan en dan het lef hebben om voor het toeziend oog van heel Nederland iets op te pakken dat je nog nooit hebt gedaan? Kapot gaan op weg daarnaar toe, ermee willen stoppen, je afvragen waarom je het doet en dan toch doorgaan? Dat vind ik niet knap, dat vind ik bijna bovenmenselijk en dat moet niet worden onderschat.

Het meest bijzondere hieraan vind ik nog wel dat Beau iets heeft geflikt dat Youp, Freek noch Guido ooit voor elkaar heeft gekregen. Het zette me aan het denken. Niet over het leven, maar over mezelf. Wie ben ik, hoe definieer ik mezelf en wat vind ik daarvan? Ik vraag me daadwerkelijk af of hij zich realiseert (of heeft gerealiseerd) dat dit de bijwerking was. Niet zozeer van z'n show, maar wel van z'n project. Kijk naar wie je bent. Wat vind je van jezelf? Ben je tevreden of moet het roer eigenlijk om en durf je dat? Beter willen en kunnen zijn dan wie je vandaag bent. Ik vind het een prachtige gedachte voor 2012.

Wat een held!