Look who's talking

Vandaag was de dag waarop we eigenlijk nog niet zoveel zouden doen, even bijkomen van de vlucht, acclimatiseren, je kent het wel. Na het continentale ontbijt, dat een stuk gezonder was dan in Las Vegas, besloten we om de perskaartjes van de CHA alvast even op te halen, dat scheelt morgen weer een tijdje wachten. Geen verkeerde keuze zo bleek, want we hebben een kwartier of drie in de rij moeten staan voor die kaarten. Niet echt vervelend, want zo konden we lekker luisteren naar wat die roddelende Amerikanen te vertellen hadden.

Toen we de kaarten eenmaal hadden, en de perskitjes in ons bezit hadden, was het plan om het allemaal weer terug te brengen naar de hotelkamer. Maarja, we stonden wel in een straal van een paar meter van Elsie, dus die móesten we even gedag zeggen. We verklappen nog niet veel over haar nieuwe lijn, maar wat is die briljant, en wat was haar stand mooi neergezet. We hadden er wel wat van verwacht, maar dit was grootser en beter dan we hadden durven dromen. Dat heeft die Flannigan hem toch mooi maar weer geflikt. Na een aantal hi, bye en how are you's, heb ik Martine aan d'r oren van de beursvloer gesleept. We gingen immers alleen kaartjes ophalen, kletsen en kijken, da's voor morgen.

Heeerlijk, helder, Subway
Tijd voor een heerlijke lunchb ij Subway. Ik had een broodje dat slechts 370 caloriën telde, Sonja Bakker zou apetrots zijn. Totdat ik ontdekte dat dat aantal alleen gold voor de 6 inch broodjes, en ik me tegoed had gedaan aan een footlong broodje. Nouja, dan maar even geen Sonja, want wat was de Sweet Chicken Teryaki Sandwich met Onion Sauce lekker. Het valt ons sowieso op dat je hier veel lekkerder en gezonder kunt eten dan in Las Vegas. Sterker nog, die grote gele M is in geen velden of wegen te bekennen.

Downtown Disney
Na de lunch zijn w e maar eens richting Downtown Disney gaan wandelen. Dat is net zoals in Florida, kost niets, maar er hangt wel een lekker Disneysausje overheen. Kortom, wandelen, shoppen en je ogen uitkijken. We besloten om meteen maar eens iets aan entertainment te doen, en zijn de bioscoop ingedoken, uiteraard met popcorn en wat drinken. Blijkt dat die gekken Amerikozen niet begrijpen wat zoute en zoete popcorn is. Je krijgt een bakkie gepofte maïs in boter. Dat smaakt dus naar niets. Ik denk dat dit voor het eerst in de geschiedenis is dat Martine en ik ons bakkie niet leeg hadden. Erg was dat niet, want des te meer aandacht hadden we voor de film. De keus viel op The Pursuit of Happiness met Will Smith in de hoofdrol. Ik weet niet of ie al in Nederland draait, maar zo ja, ga hem onmiddellijk zien. Wat een prachtige film, met een heerlijke American Dream moraal.

Extreme TV Watcher
Na de film maar weer lekker terug naar de hotelkamer. Ik moest nog wat artikelen schrijven, en Martine moest heel dringend Extreme Home Makeover kijken. Onder het genot van een lekkere pepperoni pizza uiteraard. Zoals gewoonlijk heb ik hier niet echt honger, dus na 2 slices kon mijn pizza alweer de koelkast in (we hebben hier gewoon een koelkast, jeej). Zo veranderde een rustige dag, in een dag waarin we toch nog best veel hebben gedaan. Morgen begint voor ons de beurs, en wordt het opletten geblazen. We hebben al gezien hoe groot de conventie is, dus het blad is te klein om goed te kunnen benutten, maar dat komt wel goed. Ik ga nu ook slapen, maar Martine en ik wensen je nog een fijne overdag :).

Ps, René, Papa of Sabine (en Rinus, als je van actieseries houdt) ga eens op zoek naar een tv-serie genaamd Heroes. We zagen een trailer in de bioscoop daarvan, en het kippenvel stond ons tot op de tenen. Must See TV noemen we dat.

Slaap lekker. Take care of yourself, and each other.

(enneh, bekijk alweer nieuwe foto's)