Look who's talking

Geen surfing USA? Zeker niet. Ik ben hier twee weken zonder Tine, en zonder Tine surf je niet door het leven, maar wandel je op je dooie gemakkie. Het is wel gek hoor, hier zijn zonder haar. Iedereen vraagt waar ze is, en nadat ik er een stoere 'hey someone has to do the dishes' uit heb gegooid, geef ik toch maar toe dat zij alles regelt met de keuken en dat ik ben weggevlucht.

Niet helemaal gevlucht natuurlijk, want ben hier met een reden. Boek is zeer gevorderd en ik heb a) wat meer kleur nodig dus ik bezoek wat meer locaties en b) ben hier samen met de mensen waar ik logeer op zoek naar een literair agent. En c) is het natuurlijk ook nog eens hartstikke leuk. Toen ik Tine achterliet bij het poortje, realiseerde ik me dat ik nog nooit eerder alleen gereisd heb. Ik wist dat wel en ook wel uitgesproken, maar als je dan in je eentje daar rondloopt, dan realiseer je je toch dat het heel anders is (en hoeveel Tine normaal gesproken uitzoekt :)

De trip was erg interessant. Stewardess was een oud Tros collega dus ik kreeg direct een betere stoel en een hele fijne voorkeursbehandeling :). Jammer genoeg vlogen we zonder entertainmentcenter en dan is 11 uur wel heel lang. Gelukkig kan ik goed alles uitschakelen en heb ik 11 uur gehad om na te denken over wie ik ben en wat ik wil en hoe ik dat ga doen. Amerika inkomen ging wat minder eenvoudig. Ten eerste had ik een nieuw paspoort, met nieuwe foto. En Martin kan twee dingen: lachen óf kijken als een terrorist. En lachen mag niet meer sinds een paar jaar, dus inderdaad, Martin Bomkonijn Gijzemijter staat met z'n tronie in het paspoort. Dat is niet erg als je een lieftallige vriendin bij je hebt, maar als je dan ook nog eens in je eentje reist, dan hebben ze bij de douane wel wat vraagjes voor je. 15 minuten aan vraagjes om precies te zijn. Na zweten en lief lachen en schattige opmerkingen maken over mijn vriendinnetje in Nederland, mocht ik eindelijk naar binnen. Tenminste, nadat de drugshond de nasi kruiden had gesnuffeld en mijn koffer open moet. Leg dan maar eens uit wat nasi is en waarom je er zoveel (20 zakjes) van bij je hebt.

Ik heb ovrigens geen videocamera bij me, ik heb dat al eens eerder gedaan, maar zonder Tine doe ik niet echt grappig en dan worden het hele saaie filmpjes. Wel af en toe wat kiekjes met de iPhone. De eerste dagen beetje geacclimatiseerd. Erg fijn om de mensen hier weer te zien en het voelt alsof ik geen dag ben weggeweest. Het zijn weliswaar maar vier maanden, maar toch, het zijn vier maanden. Hier zijn voelt wel als thuiskomen en dat is erg bijzonder (en frustrerend, want wat moet ik daar nou mee?). Toch voelt alles wel half, want tripje Amerika hoort met Martine :). Dus ik snap niets van kleren kopen in de mall, zowel voor de kids als voor mezelf, dus het zal vooral speelgoed worden haha. Belangrijk is het gewicht, ik ben natuurlijk 14 kilo afgevallen en dat wil ik graag zo houden. Dus veel cup a soup mee, evergreens en die meuk. Vooralsnog gaat dat prima, al denk ik zelfs dat met al het magere voedsel hier ik alsnog zwaarder terugkom dan ik heenging.

Inmiddels alweer een hoop gedaan. Uitstappen in LA is uitstappen in een achtbaan. ' sochtends stond ik nog in mijn huis in Lelystad, 's avonds stond ik in een soundstage van Disney, handjes te schudden met Miley Cyrus (Hannah Montana). Nu komt dat natuurlijk wel door de mensen bij wie we altijd logeren, die zitten in het hartje van de entertainment industrie, maar het makt de wereld wel kleiner. En het helpt me ook bij het gevoel: waarom zou ik als Lelystedeling een boek kunnen uitgeven in de VS. Omdat het kan....daarom en omdat ik nu directe ingangen heb.

Gisteren een lekkere zondag gehad. Ik ben met Mickey en de kids naar Montrose gegaan, een klein stadje hier vlakbij. Zoals gezegd ben ik op zoek naar wat kleur en omgeving, dus we wilden een beetje door het stadje heenlopen, namen noteren, goed alles opnemen. Vielen met onze neus in de boter want er was een farmers fair, zo'n lekker knusse markt midden in de straat. Aardbeien gekocht (natuurlijk) en een (klein) bakje kip met rijst gegeten. Heel knus en gezellig!

Een paar dagen eerder had ik op Google gezocht naar een leuk zaakje om cake supplies te kopen voor Tine en Rianne (de koekenbakkers, www.koekiekoekie.nl komt dat zien, proeven en ruiken). Ik vond een zaakje genaamd Janes Cakes & Chocolates. Geen idee waar het was, maar daar wilde ik zeker nog heen. En wat wil het toeval? We lopen in Montrose, en wat duikt er op aan onze linkerhand? Juist, Peter's PornoPaleis. Nee, Jane's Cakes & chocolates uiteraard. Direct Tine gebeld en tijdens een heel duur gesprek ;) allerlei dingen uitgezocht. De dames zijn er vast blij mee. Ik had op Yelp gelezen dat het zaakje was overgenomen door twee nieuwe eigenaren, en dat gaf me natuurlijk gespreksstof. Heel verhaal gehouden over de koekenbakkende tweeling in Nederland, en zodra de site live is gaan ze het op hun facebook zetten. Erg aardige mensen, en ik heb ze beloofd dat Tine en Rianne snel een workshop komen volgen. Uiteraard nog even een foto gemaakt van het stel, en een zeer leuke en productieve dag was weer ten einde.

To be continued. Ik zal niet zo vaak bloggen als anders, maar als er iets gebeurt zal ik het zeker tikken.

M