Look who's talking

Zaterdag liepen Martine en ik over de markt in Lelystad. Nu is dat niet heel bijzonder want wie eenmaal over de markt in Lelystad is geweest weet precies hoe het alle andere weken is. Het is altijd hetzelfde, altijd dezelfde mensen, altijd dezelfde kraampjes. Behalve op deze zaterdag. Vanuit een hoekje op de markt klonk muziek die rechtstreeks uit een oude film leek te komen. Het kwam echter niet uit een film maar uit een antieke platenspeler van een oude man op de martkt. Een
man die draaihangers verkocht, houten kunstwerkjes aan een touwtje die mooie optische illusies creëren wanneer ze draaien.

Het leek ons leuk om zelf eens zoiets te maken. Maar toen we de oude man nog eens goed bekeken, voelde dat als broodroof en we besloten er eentje te kopen. Dat ging niet zonder uitgebreid advies. "neem uw tijd er zijn veel Mooie kleuren opperde de man waardoor we niet eens meer zomaar iets durfden aan te wijzen.

Er vormde ineens een triest beeld rond deze man. Een man die jaren geleden zijn vrouw was verloren, de liefde van zijn leven.Jaren daarna had hij met zijn ziel onder zijn armen gelopen, tot hij twee naar geleden een nieuwe liefde vond in een oude hobby, houtbewerken. Hij sneed het ene figuur na het andere, totdat hij de perfecte vorm vond een draaiende spiraal die danste als een engel in de lucht. En terwijl de spiraal door de wind bevangen werd, wist hij het zeker, er was iemand boven die op hem wachtte en over hem waakte. Hij besloot duizenden hangers Te maken en ze te verkopen aan eenieder die wat geluk kon gebruiken. Zo reisde de oude man van stad naar stad en verkocht hij zijn dansende engeltjes.

We hebben er eentje gekocht, de uitgebreide uitleg netjes aangehoord en bewonderd met hoeveel liefde en passie de man over 'zijn engelen' sprak. We kregen het kunstwerkje netjes in een plastic tas, inclusief tip over wat te doen als hij zou vallen. Terwijl we wegliepen zagen we hoe de man een nieuwe LP op zijn platenspeler legde, meer muziek uit zijn glorietijd. Het was verder een leuke dag, lekker gewinkeld en met mijn nichtje op een terrasje gezeten. Heerlijk.

De volgende dag trof ik de draaihanger aan in een tasje op de bank. Ik keek er nog eens goed naar. Tja, het was best een leuk ding, maar toch gewoon een heel gewoon stukje hout. Ach, waarschijnlijk was de oude man gewoon een hobbyist die met zijn kunstwerkjes een centje bij probeerde verdienen. Niets romantiek, niets magie. Maar wat zou het mooi zijn geweest....