Look who's talking

Om half twaalf kwam er een grote rode jeep het hotel voorrijden, met daarin onze gidsen van de dag. We hadden dropjes uit Nederland meegenomen voor Dé en zijn vrouw, en we hebben meteen gevraagd of zij ons de minder toeristische kant van Californië te laten zien. Want fun as it might be, je komt toch niet echt verder dan Hollywood, Universal en Disney. Wij wilden zien waar je als gewone Californiaan (of zoiets) naartoe zou gaan. En waar kwamen we als eerste terecht: The Mall. Niet zomaar een mall, maar die ene waar we niet naartoe wilden in verband met de hoge taxikosten. Het was wel een hele coole mall, maar ook een flink dure. Martine had echter een broek nodig, want ze was uit het enige exemplaar gescheurd dat ze mee had. Nee dat lag niet aan de koekjes en de pancakes, het kwam doordat je hier kilometers aflegt zonder het door te hebben. Broek kwam wel uit Amerika, dus over die kwaliteit valt ook te twisten. Ze heeft bij Sears in ieder geval twee nieuwe gevonden.

Na Sears hadden we trek, en zijn een hapje gaan eten. Het originele plan was om te gaan eten bij In 'N Out, omdat ze daar lekkere burgers hadden (Toch Marco?) maar volgens Dé was het bij Fat Burger nog een stukje beter toeven. En dat was waar, wat een lekkere hamburgers, briljante frietjes en echt een geweldige aardbeienshake. Voor het eerste dat we in Amerika échte patat hebben gegeten (Fat Fries noemen ze dat hier). naast de Fat Burger zat Yaketyak, een telefoonwinkel. Dat kwam goed uit, want mijn mobiel is inmiddels écht overleden en dat is op zo'n afstand niet echt fijn. Het nieuwe exemplaar is de BlackBerry Pearl, die ik waarschijnlijk direct aan mijnv ader moet overhandige thuis, haha, wat een geweldig ding. Na deze toch wel toeristische uitstap werd het tijd om wat anders te zien. We stapten in de auto en reden naar Balboa Island, een klein eilandje niet ver van Anaheim. Dit eilandje is nog het beste te omschrijven als Harderwijk of Scheveningen, maar dan met veel meer sfeer, en een gevoel alsof je terug bent in de fifties, met schattige kleine zaakjes, diners en handgemaakte borden. Alles natuurlijk onder het toeziend oog van de wapperende Amerikaanse vlag. Op Balboa Island is een strand, met een mooi uitzicht op de Atlantische Oceaan. Heerlijk uitwaaien en denken aan niets en de niet te beschrijven geur van verse lucht. Je realiseert je dan altijd even dat je veel te weinig naar de zee gaat, want zo ver is die in Nederland ook niet.

Na dit uitstapje naar de natuur, bleek dat de tijd om was gevlogen. Als afsluiter van de dag besloten we om naar Downtown Disney te gaan en een bioscoopje te pakken. Het minste dat we voor ze konden doen was trakteren op een leuke film. Hoewel er veel nieuwere films te zien waren, kozen we toch voor Happy Feet, in de originele engelse versie. Als je die nog niet gezien hebt, doen! Heerlijke lieve, emotionele film. Aansluitend zijn we nog wat door Downtown Disney gewandeld en hebben we genoten van schitterend vuurwerk. Dé heeft ons teruggereden naar het hotel, waar we konden terugkijken op een geweldige dag. Onbegrijpelijk en onbeschrijflijk hoe je een dag als deze kunt beleven met mensen die je nog nooit eerder hebt gezien. Alsof de wereld vol met vrienden zit. Dus Marco, als jenog eens een delivery hebt, be our guest, wij bezorgen wel!

We zouden eigenlijk maandag naar Disney gaan, maar we gaan morgen. Zondag is namelijk de SuperBowl finale in Amerika. Voor wie het niet weet: de SuperBowl is hét sportevenement voor Amerikanen. Je kunt morgen dus een speld op straat horen vallen, dus dé uitgelezen kans om naar Disney te gaan. Morgen dus weer genoeg te vertellen over Mickey, Minnie, Donald, Goofy en alle zeven dwergen.