omdat er altijd iets te vertellen is

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter
  • Linkedin
Posted by Unknown - - 0 reacties








Met deze rol beschuit stond ik donderdag voor de deur van Marco en Rianne (zwager en schoonzusje). En hoewel het niets meer dan een pak etenswaren lijkt is het in werkelijkheid het resultaat van een reeks keuzes en gebeurtenissen. Hoe? Dat zal ik je vertellen.

Donderdag zou een drukke dag worden, dat wist ik voordat hij begon. Eerst naar de tandarts. We zouden met de benenwagen gaan maar het regende dus kozen we voor de taxi. Bij de tandarts alles pico bello, niets aan de tand (haha). Toen terug naar de stad gewandeld en hoewel ik eigenlijk al naar de trein wilde, sleurde Tine me een Surinaamse toko in voor een chocolade bestanddeel van Riannes koekjes. Ze hadden daar de meest heerlijke dingen. Ook beschuit maar niet de beschuit uit dit verhaal.

Uiteindelijk naar de trein gerend, koers naar Hilversum gezet waar ik om half 2 een vergadering had bij het bedrijf waar ik voor werk. Daar aangekomen hoorde ik iedereen in de lunchkamer Zitten. Ik hou er niet van om als eenling een groep binnen te wandelen, dus ik sloop naar de keuken, en nam een boterham. Om half 2 vroeg mijn collega of hij er ook bij moest Zitten. Leek mij goed idee dus hij ging beneden polsen of men al klaar was. Baas had geen tijd, want moest in vergadering. Dan wacht ik wel dacht ik, me niet realiserend dat het de vergadering was waar ik bij moest zitten, hetgeen ik geweten had als ik evenhad gezwaaid bij binnenkomst en als ik zelf naar beneden was gelopen ipv mijn collega.

Geen man overboord ik ben daarna apart met de collega in kwestie gaan zitten en we hebben besproken wat er besproken moest worden. Ik kon daardoor wel pas later weg waardoor ik de trein miste die ik moest hebben. Dan maar improviseren. Ik moest snel mijn ov opwaarderen voor de trein kwam, maar mijn pas weigerde dienst om onduidelijke reden (gebeurde eerder ook al), en de trein kwam er reeds aan. Dan toch maar gokken op huidige saldo, en met drie cent over stond er genoeg op de kaart. Wat een mazzel, snel de trein ingedoken.

Tine maar even gebeld voor de route want geen tijd gehad om dat op te zoeken. Juiste informatie gekregen maar telefoon bijna leeg daar houd ik niet van. In Utrecht had ik eenkwartier om over te stappen. Daar maar even gepind. Ik kon kiezen, wachten op automaat waar ik biljetten kon kiezen of direct pinnen bij automaat waar dat niet kon. Laatste gekozen, biljet van 50 euro, jammer, dat kan de taxi vast niet wisselen. Dan maar iets kopen bij Starbucks. Te lange rij, ohjee tijd, rennen. Ach loopt wel los met die taxi.

In Rotterdam de laatste overstap. Ik kon kiezen: wachten op de trein naar Dordrecht waar taxi's klaarstaan of in de trein naar Zwijndrecht stappen, waar ik een taxi moest bellen met nog maar een streepje batterij. Trein dordrecht liet op zich wachten, dus ik koos Zwijndrecht.

Eenmaal aangekomen op station, op het laatste streepje batterij gebruikt om de taxi te bellen. Hij zou er binnen tien minuten zijn. "weet u of de taxi terug heeft van vijfti...." batterij op. Nouja, wachten mAar. De taxi kwam en had niet terug van vijftig euro, en wilde ook geen koffie. Hij beloofde te wachten en ik rende de ako in. Ik mocht niet wisselen daar deden ze niet aan. Op de vraag of ik dan wel iets kleins mocht kopen was het antwoord ja. Ik besloot te zoeken naar het meest onzinnige en meest gekke dat ik kon bedenken. Bij het afrekenen van de rol beschuit keek de mevrouw wat bedenkelijk. En terecht. Op mijn uitleg dat ik Dan tenminste een mooi verhaal had om te vertellen, kon zij slechts haar schouders ophalen.

Samen met de taxi chauffeur hartelijk gelachen om
De beschuiten, niets breekt ijs zo effectief als paneermeel. Eenmaal aangekomen bij Marco en Rianne deed Rianne de deur open. "Waarom sta jij nou met een rol beschuit in je handen?" "Nou" zeg ik, dat is een lang verhaal, maar het begon vanmorgen bij de tandarts.

Of we lekker hebben gesmuld van deze beschuiten met pasen wi je weten? Zeker niet, de beschuiten bleken ruim over datum, en dat was mooi want de enige rol die deze beschuiten in hun korte bestaan hadden, was Hun hoofdrol in dit verhaal. Alle beschuitjes komen in een rol, slechts een select
Groepje haalt de hoofdrol.

- Posted using BlogPress from my iPhone

Location:Vianen,Nederland