Lief vriendje. Ongelooflijk, alweer een jaar geleden. Ik weet nog goed, dat ik, voordat je geboren werd, een tekst moest verzinnen voor je geboortekaartje. Ik vond dat moeilijk, want ik had geen idee wie je was. Ook was ik nog niet helemaal uit de naam. Martine vond Robin een mooie naam, maar het deed mij aan Batman denken. Dat is niet slecht, ik houd van superhelden, maar Robin is geen superheld, hij is het hulpje van Batman. Mijn kindje is geen sidekick, mijn kindje is een superheld, herinner ik me nog heel goed. Uiteindelijk noemde ik je twee dingen in de kaart: frummel en ons beste vriendje.
Een frummel dat was je zeker. Toen je net geboren was deed
je me denken aan zo’n handdoek van de Donald Duck, die je krijgt als klein
samengepropt pakketje, en die, als je hem in het water gooit, langzaam
ontvouwt en ontrimpelt. In de dagen na je geboorte ontrimpelde je en ontvouwde
je je. Niet tot een handdoek, maar tot een echte jongen. Het heeft echt een
paar dagen geduurd voordat ik er iets bij voelde en daar maakte ik me zorgen
om. Wat als dat gevoel nooit komt?
Je wordt vandaag één lieve jongen, en wat is er veel
veranderd. Ik noemde je ons beste vriendje in je geboortekaartje, en hoeveel
waarheid daarin schuilt had ik op dat moment nooit kunnen dromen. Ik ben nooit
iemand geweest die hardop zegt ‘Ik hou van je’, maar tegen jou zeg ik het elke
dag, meer dan eens en ik denk niet dat dat ooit stopt. Met vele genante
momenten op het schoolplein tot gevolg, maar daar drinken we later wel een
biertje op.
‘Maar met een jongetje knuffel je toch minder’ zei ik tegen
Martine, toen de echo uitwees dat je niet ons meisje werd, maar ons ventje. Dat
hebben we geweten. Je bent een echte knuffelkont en dat is zo heerlijk om te
zien, maar nog veel lekkerder om te voelen. Je hebt het niet in de gaten, en
zult het misschien ook nooit weten, maar jouw komst heeft alles veranderd. Hoe
ik de dingen zie, hoe ik de dingen voel. Het doet er allemaal zoveel minder
toe. Als de deur openzwaait en jij komt op handen en voeten mijn kantoor
binnenwaggelen met die grote glimlach van je, dan kan de
rest me niets meer schelen. Natuurlijk, ik moet die deadlines nog steeds halen,
dat geld nog steeds verdienen, maar het is niet meer dan dat: geld en
deadlines.
Dat papa een watje is, dat hebben we ook ontdekt. Als jij
lacht, dan mag het en kom je overal mee weg. Gelukkig hebben we mama nog, die
het niet zo grappig vindt als jij met pretogen de koektrommel plundert. Ik vind
het verschrikkelijk als je valt of je bezeert en werp een vernietigende blik
richting de persoon die je dat leed heeft berokkend. Buiten alle proportie, ik
weet het, maar jij bent m’n vriendje, m’n alles, en het wekt een gevoel van
bescherming op dat ik nog nooit eerder zo sterk heb gevoeld.
Ik ben zo blij dat je in ons leven bent lieve kleine Robin.
Je bent zo’n bron van vrolijkheid, zo’n grapjas, zo’n lieverd, maar ook zo’n
draak. Ik heb altijd tegen Martine gezegd: snel veel kindjes, maar daar denk ik
nu anders over. Niet omdat ik het niet meer wil, maar omdat ik voorlopig nog
even heel erg veel alleen van jou wil houden.
Je houdt van grapjes, dat vind ik zo geweldig en als er een
liedje begint, begin je onbedaarlijk te swingen, al kun je nog niet eens lopen.
Dan droom ik over de toekomst, over samen liedjes schrijven, ik als
tekstschrijver, jij als componist. Dan realiseer ik me ineens dat alles waar ik
voor heb geknokt, alles waar ik van droom, misschien helemaal niet bedoeld is
om te gebeuren in mijn leven, maar dat het ook een voorbereiding kan zijn voor
de mooie dingen die jou straks te wachten staan. Ik één gouden plaat aan de
muur, jij honderd. Dat lijkt me fantastisch. Jouw komst heeft mijn eigen geluk
en ambities zoveel minder belangrijk gemaakt. Want jij bent het. Jij bent mijn
geluk, jij bent mijn ambitie.
Ik hou van je Robin, zo ontzettend veel meer dan ik onder
woorden kan brengen. Ik heb er geen liedjes over geschreven, zelfs geen
gedicht, simpelweg omdat de woorden het gevoel tekort doen. Ik zie alles in je
ogen. Mezelf, mijn moeder, mijn vader, en dat voelt zo gek, maar zo bijzonder.
Het maakt duidelijk dat alles overnieuw begint en tegelijkertijd verdergaat.
En wat maak je opa gelukkig lieve schat. Je kunt niet
repareren wat er stuk is in zijn leven, maar je vult het gat in zijn bestaan
met je eindeloze en onvoorwaardelijke liefde en je laat hem lachen en grapjes
maken. Je heelt, zonder het te weten.
Lief vriendje, je wordt vandaag 1 jaar. Dat is omgevlogen en
dat boezemt me angst in. Het gaat zo hard, zelfs al was ik me daarvan bewust.
Maar het geeft niet. Het jaar is omgevlogen, maar niet zonder dat ik van je heb
genoten. Samen eten, samen spelen, samen zingen, samen delen, samen lachen,
samen dansen, samen stiekem met je mama sjansen, samen huilen, samen slapen,
samen Smarties van de grond af rapen, samen kruipen, samen lopen, samen stiekem
extra speelgoed kopen.
Vanaf het moment dat jij bent geboren, draait mijn leven
niet meer om mij. Het draait om jou en dat vind ik heerlijk. Jij bent m’n
missie, jij bent m’n doel, maar boven alles ben je m’n aller, allerbeste
vriendje. Ik gun je de wereld, en de wereld zul je van me krijgen. Ik kan en
mag je niet altijd beschermen, maar ik zal het proberen. De wereld veroveren
met wat ik kan, dat was ooit mijn droom en mijn grootste ambitie. Een lege
ambitie realiseer ik me, nu mijn grootste droom alleen nog is dat ik een wereld
voor je kan scheppen die zo magisch en bijzonder is als ik hem zie. Je hebt een
hart van goud, dat voel ik aan alles en daar ben ik zo ontzettend dankbaar
voor. De rest moet van ons komen, en daar doen we ons best voor.
Lieve Robin. Geniet van je verjaardag en alle dagen die
daarna volgen (ook de zondag). Vriendje is en zal altijd je naam blijven voor
mij. Vriendje Robin, de superheld die Batman voorgoed van z’n troon stootte!
Bedankt dat ik je papa mag zijn.